Telefoon……… en dan…….

Na vanochtend een longfunctietest te hebben gedaan waarvan de uitslag was dat mijn longen prima functioneren, zat ik in de wachtstand. Vanaf half 3 kon het telefoontje komen. Gelukkig duurde dat niet lang. Het gesprek duurde ook niet lang en na tijd kon ik alleen maar staan trillen. Waarom, omdat ze het echt niet weten. Het is gewoon iets wat bijna nooit voorkomt. Het vermoeden bestaat dat het er misschien al heel lang zit.

 
Echter, het moet er wel uit, maar hoe of wat is daarmee onzeker. Er wordt gekozen voor een proefoperatie waarbij tijdens de operatie wordt gekeken of en hoeveel er van mijn long moet worden weggehaald. Proefondervindelijk zeg maar. Het wordt dus best een zware operatie. Het zit niet aan de wervelkolom, maar het is niet duidelijk hoever en of het ook aan het longvlies vastzit. Kortom, ook nu geldt weer dat haast niet is wat men denkt dat nodig is, zorgvuldigheid wel.

Laat ik nu niet zo handig zijn in geduld. Ik vroeg dus of het ook op korte termijn kon. Zij verwacht nog steeds 3,5 week, “maar”, liet ze zich ontvallen, “mensen met wel echt longkanker moeten ook zolang wachten”……. Stiekem hou ik me aan dat zinnetje vast…..In mijn hoofd voel ik me ook een beetje Dik Trom, want hoe dan ook…’t is een bijzonder kind en dat is ie, lijkt toch ook wel een beetje op mij van toepassing………