Bij toeval ontdekt

  Het begon vanochtend alweer goed, na net met een kopje koffie de tuin ingelopen te zijn, hoor ik twee oudere mensen zeggen dat het zo’n bende is onze tuin dat het zeker een vakantiewoning moet zijn. Blijkbaar heb ik dat nodig, want ik heb gelijk maar weer een uurtje met de bosmaaier rondgelopen. Ik neem me voor dat voortaan iedere avond even te doen. Het was ook wel weer heel hoog gegroeid allemaal. Onder het maaien realiseer ik me dat ik nog vergeten ben te bloggen over het gesprek in het UMCG. Bizar hoe snel het ‘gewone’ leven weer bezit van je neemt. Zeker als je een baan van zeker geen negen tot vijf hebt. Ook zo tegen vakantietijd is iedereen weer helemaal hyper, moet alles af, of in ieder geval bij een ander over de schutting zijn gegooid. Nu had ik ook nog ruim 1500 mails staan van de dagen dat ik niet aanwezig was geweest, dus ik kon mijn tijd wel kwijt. Enfin, ik had het over het ziekenhuisbezoek. Op vrijdagmiddag rond het middag uur werden we verwacht en gek genoeg was ...

Soms komen er van die dingen op de markt waarvan je je afvraagt of er nou echt zo goed is nagedacht over de naam. Vorige week waren de meiden en ik even in de stad om cadeautjes voor mijn lief te kopen. Uiteraard is het een commercieel fenomeen, maar als je een lief hebt die nooit wat voor zichzelf vraagt en nooit wat zomaar wil hebben, is dit opgedrongen geluk een uitkomst. Als ik niets voor mijn lief zou kopen, zou hij alles keurig tot op de draad versleten gebruiken en zelfs dan kan het nog wel volgens hem. Ik denk dat hij nog geen halve aarde gebruikt. Nou ja, misschien, omdat hij wel gek is op in ons afgeragde busje rijden op diesel. Het is er dan wel weer eentje uit de oudheid, dus dat maakt dat er geen nieuwe materialen voor nodig zijn. Enfin, vaderdag in juni en november zijn verjaardag maken dat wij als gezin en dankbaar gebruik van maken dan iets voor hem te kopen. Vele jaren kocht ik altijd een gitaar, maar ik denk dat de collectie redelijk richting compleet gaat. Kleding ze...

Afgelopen donderdag toog ik met mijn moeder in mijn kleine gebakje richting de Achterhoek. Bronkhorst was de bestemming. Ieder jaar reserveert mijn moeder een hotelletje half pension en dan maken we met zijn tweeën, oh herstel, met zijn drieën, want Sem de toy poedel is natuurlijk ook mee, de buurt daar onveilig. We gingen dit jaar later dan normaal, maar we waren heel blij dat het hotel zo ruimhartig was dat ze de reservering wilde verplaatsen toen ik me nog in de achtbaan bevond. Met goed gemoed komen we aan en na inchecken blijkt dat we zelfs een heel appartementje tot onze beschikking hebben met een woonkamer, slaapkamer, badkamer en halletje. Om er te komen, moeten we wel over de parkeerplaats van het hotel door een donkere fietsenschuur om op een binnenplaats te komen en dan het andere gebouw naast het hotel in. Echter, dat doet niets af aan de luxe. We genieten van de omgeving, het stadje en het restaurant van het hotel. Helaas lukt het me maar niet om ook maar één keer te winne...

Voor je het weet ben je dan ineens weer een paar weken verder. Op 21 juni word ik pas verwacht in het UMCG en met het vakantiegeld op zak, was er even tijd voor dromen en plannen maken. Ruim een jaar geleden had ik een privatelease contract gesloten voor een elektrische gele Peugeot 208. Een jaar en paar maanden verder, kan ik zeggen dat de auto prima rijdt, maar met een boerderij waar geen zonnepanelen bij mogen en een leaseprijs van bijna 600 euro, kan het zeker niet uit. Hoe graag ik het milieu ook wil sparen, deze bijdrage gaat me wat te ver. Daarnaast toch altijd de zenuwen als er een ver weg vergadering is, of ik wel kan laden.   Na deze periode van bezinning, geef ik te kennen toch liever een eigen autootje te hebben. “Een kleintje hoor”, zeg ik, “het liefst een gebakje…..” Een gebakje is een fiatje 500. Naast gele auto, roepen wij ook gebakje als we een fiat 500 zien. Mijn eerste auto was een fiat 127, die ook prima voor een gebakje door kon gaan. Het nummerbord was te onth...